Maleisië: stalkers, jungles en superveel lol

Het is alweer even geleden sinds de laatste blog, maar tijd gaat hier ook zo snel! Dit was alweer mijn derde week school, en de vierde week dat ik hier was. Echt ongelofelijk. Ook zag ik dat RA al de week 0 newsletter eruit had gegooid, dus dat is ook wel grappig om te zien dat daar ook alles weer gaat beginnen. (Oke het is ondertussen al een week later dus ik ben er al een maand , het is daar al week 1 en jullie zijn ook begonnen..) Ik zal beginnen met mijn tripje naar Maleisie, en ik kijk wel hoe ver ik kom met al het andere haha.

Dus het eerste reisje was 20 – 24 januari, en we gingen naar Kuala Lumpur in Maleisië! Ik zou met een groep van 11 gaan waarvan 6 in een hostel zaten en 5 in een andere (ja het was heel confusing allemaal). En ook wist ik van nog minstens 2 andere groepen van 4 mensen dat ze zouden gaan. Uiteindelijk was het KL weekend voor alle NUS exchange studenten want ze waren overal! Alleen in ons hostel zaten denk ik wel 5 verschillende groepen haha. Nou heb ik wel gemerkt dat zonder telefoon (want die werkte daar niet) het onmogelijk is om met andere mensen af te spreken.

Goed, laten we beginnen bij woensdagavond. Ik had namelijk de vlucht van 6 uur ‘s ochtends donderdagochtend. De rest zou diezelfde vlucht op vrijdagochtend nemen, maar ik was toch vrij en er scheen een heel groot festival te zijn dus ik dacht, waarom niet zelf een dag eerder gaan? Nou was ik dus best wel zenuwachtig over alleen vliegen en daar een dag doorbrengen, maar ook wel heel exited. Ik had besloten de laatste trein naar het vliegtuig te nemen om 12 uur, want een taxi midden in de nacht zou ingewikkeld en heel duur zijn, dus daar had ik niet zo’n zin in. Dus ik ‘s avonds laat naar het vliegveld waar ik vervolgens de hele nacht wakker ben gebleven (heb geprobeerd wat te slapen in de MacDonalds hihi, ik had een ijsje besteld en was lekker op een bankje in slaap gevallen, er lagen namelijk ook allemaal mensen om mij heen te slapen, dus blijkbaar kon het best), dus lekker een ijsje heb gegeten en redbackpackguy had gestalkt (ja vraag maar niet haha) Mochten we inchecken. Ik had een stoel bij het raam, en er zat ook nog eens niemand naast me, dus dat was echt super de luxe. Toen ik eenmaal niet meer in de MacDonalds zat te wachten waren er best wat winkeltjes open op het vliegveld dus ik heb me daar wel vermaakt. Ook was er een tafel met allemaal creatief teken spul. Weet je wel wanneer je een krijtje hebt en over een patroon kan wrijven en dat je dat dan te zien krijgt? Nou dat hadden ze dus, en aangezien ik me verveelde heb ik dat toen maar gedaan haha. Het is erg mooie kunst geworden die nu in mijn kamer hangt. Ook had een oud mannetje een foto van mij gemaakt (voor mijzelf, ik dacht ik sta toch al voor paal, kan ik dat net zo goed even vragen) en vervolgens mij een heel verhaal verteld over waar ik moest gaan reizen in China.

De vlucht zelf was echt super kort. We gingen omhoog en 10 minuten later gingen we alweer dalen hihi. Toen een 75 minuten durende bus van de LCCT (low cost terminal;)) Naar KL sentral genomen en vandaar uiteindelijk de monorail gevonden die naar Chow Kit ging, waar mijn hostel zou zijn. Daar kwam ik uiteindelijk om 11 uur aan. We konden eigenlijk pas vanaf 2 uur inchecken, maar ik dacht, laat ik gewoon even kijken, en ik kon gelijk m’n kamer in! Ik zat in een 8 persoonskamer, maar het was wel een female dorm, leek me wel even zo fijn voor 1 nachtje. In mijn kamer waren 6 andere mensen, 1 oudere vrouw met (we denken) haar dochter. Die was echt hilarisch, die wachtte daar de maand uit omdat het zo goedkoop was tot we weer pensioen ofzo kreeg zodat ze verder kon gaan reizen. Ook waren er 4 meiden van ongeveer mijn leeftijd, 2 uit Duitsland en 2 uit Vietnam en ze waren op exchange in Beijing. Dus dat was wel heel gezellig, ik was net op tijd en kon nog mee ontbijten. Vervolgens wilde ik dus naar dat festival in de tempels en aangezien mijn 4 kamergenootjes ook gingen hadden ze me uitgenodigd met hen mee te gaan.

Nou, het festival, dat was me toch een ervaring. Het begon al met de trein, na even gelopen te hebben kwamen we bij het treinstation (ze hebben 3 verschillende soorten treinen in KL, erg ingewikkeld). De eerste trein konden we niet in, want die was bomvol! Dus 30 minuten wachten op de volgende en maar hopen dat we ons daar in konden persen. Ze hebben in die treinen ook coupes voor alleen vrouwen, maar dat ging vandaag niet op. Ik had al gelezen dat het druk zou worden; er zouden 800,000 mensen komen. Uiteindelijk hadden we ons in te trein geperst en na nog 30 minuten waren we op de plaats van bestemming: de Batu caves. Ze hebben daar standbeelden van goden, en wat tempels, en een daarvan staat in die grot die bovenaan een laaaange trap is. Maar goed, aangezien het Thaipusam was, was dat dus de grote gebeurtenis van de dag. En het was druk. Nee echt, niet zomaar druk maar echt DRUK. Over 3 meter deed je minstens 5 minuten, het was superwarm, en er waren echt overal mensen. Ook waren er superveel kraampjes met eten en sieraden en kleding en waterfonteinen voor je tuin en allemaal kleine hebbedingetjes…basically alles dus. Ook moet ik er even bij zeggen dat in Maleisie het zowiezo warmer was dan in Singapore. Misschien niet qua temperatuur, maar er was meer zon (ik ben ook, natuurlijk, verbrand). Maar goed, wij ons een weg naar het midden banen, waar alles gaande was. Ik was wel echt zo blij dat ik niet alleen was en dat ik 4 anderen had die me in de gaten hielden!
Bij de trappen was er dus een grote optocht van mensen die de trappen op en af gingen en eer betoonden aan de goden. Ook waren er mensen die allemaal haken door hun lichaam hadden, en daar fruit aan hadden hangen, of touwen, of hele grote zware constructies op hun schouders droegen. Het was fascinerend maar ook wel angstaanjagend. Volgens mij was het vet zwaar en je zag ze ook helemaal rillen toen er koud water over ze heen gegoten werd. Ook hadden ze vorken door hun mond gepierced. Het was echt heel apart allemaal, en best eng om te zien. Eentje stond echt vlak naast ons toen een priester hem een soort van teken op zn voorhoofd gaf en hij stond helemaal te shaken. Uiteindelijk geprobeerd de menigte uit te komen terug naar de trein, wat ook nog minstens een uur geduurd heeft.
Toen de trein in. Eerst een uur proberen een kaartje te krijgen en daarna moesten we nog even op het platform wachten. Daar stonden wel twee mensen die het in banen probeerden te leiden, maar dat ging dus echt voor geen meter. Uiteindelijk kwam de trein, maar hij reed dus iets verder door dan waar wij stonden. En achter ons stonden ook nog wat mensen (oke, een heleboel mensen). Dus op een gegeven moment begon iemand achter ons te duwen, en daardoor kwam de hele menigte in beweging. Dat was echt super eng. Het drukste wat ik tot nu toe ooit had meegemaakt was in Japan, nadat je teruggaat van een festival daar is het superdruk en wordt je best wel geplet, maar dat was echt niets vergeleken met dit. Ik kon me ineens helemaal voorstellen hoe mensen vertrappeld of geplet worden. Ik dacht echt dat ik een rib zou breken. Of ik wilde of niet, ik werd richting de trein geduwd. Een man probeerde zich vast te houden aan te trein en zo weerstand te bieden, en hij rukte gewoon een stuk van de trein af! Op een gegeven moment werden Laura en ik een stuk voorbij de deur geduwd, en daarna werd ik letterlijk van mijn voeten afgetild en terug de trein in gesmeten. Al had ik willen vallen het was onmogelijk geweest want er waren lichamen overal. Ik kon niet ademen! Haha ja sorry voor de uitgebreide beschrijving maar het was echt zo eng! Gelukkig stond er een heel aardig stel vlak bij mij, die een beetje ruimte hadden gemaakt zodat ik weer kon ademen. Ik ben nog nooit zo blij geweest een trein uit te zijn.

Daarna zijn we even terug naar het hostel gegaan, waar ik bijna in slaap viel toen de meiden vroegen of ik mee ging eten enzo. Nou dat vond ik wel gezellig, dus we zijn eerst naar een moskee geweest en daarna Indian food gaan eten. Nou eet ik dat thuis nooit, dus ik had geen idee, maar ik was super hongerig tegen die tijd dus ik vond alles goed. We hadden een aantal dingen besteld en zouden dat delen. Ik dacht echt dat het nooit genoeg zou zijn en het zag er heel slijmerig en groen uit, maar het was echt super lekker! Het was echt een heel gezellig diner, en ik heb een aantal dingen geprobeerd die ik zelf niet zou kiezen maar die toch echt heel lekker waren. Daarna zijn we naar de petronas twin towers gegaan, het must see touristische ding in KL. Ik moet zeggen, ze waren wel heel impressive. Super groot en echt zo mooi, zo savonds verlicht! Natuurlijk 100 foto’s gemaakt, en we hebben ook nog het hele park rondgelopen, was echt heel leuk. Daarna terug naar de metro, maar we hadden net de laatste gemist. Gelukkig waren we niet zo ver van huis (dachten we) en hadden we het monorail spoor boven ons, dus dat hebben we gewoon gevolgd en zijn lekker gaan lopen. Op de ratten en kakkerlakken na die door de stad liepen, was het best een lekkere avondwandeling. Toen we thuiskwamen was het 1 uur en sinds ik nog steeds niet geslapen had, was ik wel heel erg blij met mijn bed :D.
De volgende dag zat ik lekker in mijn pyjama te ontbijten toen de rest van mijn groep binnen kwam stormen. Echt super gezellig. We kregen gelukkig snel onze kamers, en gingen al gauw op pad om KL te verkennen. Allereerst waren we naar de Sentral Market geweest, dat was in een soort winkelcentrum en ze hadden er van alles, dus iedereen was blij! Daar een tijdje geshopt en toen verder gelopen. We hebben een aantal pleinen en gebouwen bekeken (zal er niet te uitgebreid op ingaan) en uiteindelijk gingen we opzoek naar een bus. Want, zo hadden we dus gehoord, waren er in de buurt vuurvliegjes. Je kon met een bus, ongeveer 2 uur buiten KL naar een resort waar je met een boot door de jungle kon varen en dan overal vuurvliegjes zou zien oplichten. Nou dat klonk natuurlijk super dus wij, na het even gecheckt te hebben bij de buschauffeur, sprongen vrolijk de bus in. Nu zou ik mezelf niet zijn als dat goed ging. Dus om een lang verhaal (iets) korter te maken, we zaten in de verkeerde bus. De rest van de bus zat ons uit te lachen en hadden ze elke keer dat we het vroegen gezegd dat het nog veeeel verder was. Wij werden dus steeds zenuwachtiger want het was al donker aan het worden, we zaten in een jungle in de middle of nowhere en de buschauffeur reed af en toe aan de verkeerde kant van de weg. Nou bleek: hij ging wel richting de plek van de vuurvliegjes, maar we hadden daar nog een taxi nodig en die zouden niet meer gaan zo laat, plus bijna alle vuurvliegjes waren uitgestorven door vervuiling (dit hadden we allemaal uitgevonden dankzij Jackson, onze reddende engel die een random gozer aansprak die zijn dialect chinees bleek te spreken). Dus uiteindelijk wij uit de bus gesprongen op de enige en laatste bus terug naar beschaving gegaan. Die stopte in een dorpje ondertussen, waar we naar een winkeltje waren gerend en wat brood hadden gekocht (we gingen bijna dood ondertussen want iedereen was hongerig, moe en moest naar de toilet) maar, en ik weet niet hoe het mogelijk was, het was super gezellig. Het was echt een van de leukste uitjes. Lekker spelletjes gespeeld in de bus en mijn medereizigers wat beter leren kennen. Toen we uiteindelijk thuis waren super heerlijk avond eten gegeten en toen naar bed.

De volgende dag gingen Jackson, Liz en Lina op een ATV (all terrain vehicle, soort van jeep) door de jungle racen, en zijn Joanna en ik samen op pad gegaan. Eerst gingen we naar een meer in de buurt waar we een waterfiets hadden gehuurd. Daarna naar een van de mooiste chinese tempels in maleisie, uit de streek van haar grootvader. Toen nog wat shoppen voordat we de rest weer tegenkwamen. ’s Avonds lekker uit eten geweest, want het was Joannas verjaardag. We hadden sushi gegeten, echt heerlijk! Toen nog even langs Petronas towers want de rest had die nog niet gezien en uiteindelijk weer richting hostel. De laatste dag zijn we teruggegaan naar de Batu caves, waar het nu gelukkig een stuk minder druk was. Overal lag nog afval van het feest hihi! Nu wel de trappen opgegaan, was het zeker waard. Gelukkig hadden we geen apen gezien, alhoewel die daar heel veel rond schenen te lopen (ik ben niet zo’n fan van apen, zacht uitgedrukt).
’s Middags gingen Joanna en Lina zich klaarmaken want die zouden die avond al vertrekken. Jackson en Liz wilden rustig in het hostel blijven, en ik had besloten naar de lake gardens te gaan. Dat scheen heel mooi te zijn en ik wilde wel even op mezelf zijn. Nou was ik vergeten dat je als jong, westers meisje dus helemaal nergens alleen heen kan. Ik was dus nog geen half uur op pad en ik had al een stalker achter me aan. Hij bleef me maar volgen vanaf het treinstation, en toen ik dacht dat ik hem kwijt was zat ie een eindje verder me op te wachten. Best angstaanjagend!
Uiteindelijk was ik hem kwijtgeraakt, maar ik liep niet echt heel gerust meer rond. Wel de lake gardens nog gezien, waar allemaal mensen fotos van me wilden maken, dus ik had het al snel gehad en ging weer richting huis. Onderweg nog in een Italiaans standje in een foodcourt pizza gehaald (voelde me wel een beetje erg om als enige westerse naar de italiaan te rennen, maar ik had er al thais en indisch eten gehaald, dus het mocht best). En de pizza was echt zo lekker! Ik heb m helemaal in een half uur opgegeten (en dat zegt wat hoor). Ik had zelfs een gratis orange juice van ze gehad, echt zo lief!

Die avond niet te laat naar bed, want om half 2 moesten we er uit. Onze vlucht zou weer vroeg vertrekken. We kwamen om 8 uur weer in Singapore aan, waar we gelijk een taxi naar de universiteit hadden genomen zodat ik gelijk in mijn les van 10 uur kon gaan zitten. Na een lange dag, aangezien ik les had tot 8 uur savonds, kwam ik eindelijk in mijn kamertje aan. En wat bleek, de buren hadden een probleem met de wasmachine gehad, dus mijn kamertje was meer een zwembad. Het hele huis stond blank, heb wel acht emmers uit mijn kamer gehaald. Maar het was zeker niet logisch dat dat van de buren kwam (waar dus een grote overstroming was geweest) maar misschien hadden we het raam open gelaten? Ach, samen met mijn huisgenootjes alles opgeruimd en het is in ieder geval schoon dachten we dan maar.
Toch wel fijn om thuis te zijn!

Het is best een lang verhaal geworden, en het intelecutal niveau ligt niet heel hoog maar hey, het blijft exchange :)